Korte rokjes en hoge hakken

Wat ik nou echt typisch Oekraïens vind, zijn dames op hoge hakken. Als je daar nog nooit bent geweest, zal je dat antwoord niet verwacht hebben. Maar na een bezoek weet ik zeker dat je mij zult bevestigen. De hoge hakken gaan bijna altijd samen in combinatie met een kort rokje.

Hoge hakken en korte rokjes, het zijn tekenen van vrouwelijkheid in Oekraïne. Als vrouwen dit in Nederland dragen, wordt het vaak ordinair gevonden maar dat is in Oekraïne zeker niet het geval. Mijn eerste bezoek aan Oekraïne was in september en toen dacht ik nog dat die hoge hakken en die korte rokjes wel zouden verdwijnen zodra het zou gaan sneeuwen. Maar vergeet het maar. Ze blijven gewoon stug op hoge hakken en in panty’s door een dik pak sneeuw lopen. Wat een bikkels, die Oekraïense vrouwen! Ik moet er niet aan denken. Ik moet toegeven dat ik ook nog nooit een Oekraïense vrouw onderuit heb zien gaan op die hakken. Dus wellicht vinden ze het echt gewoon lekker lopen.

Vrouwelijkheid is erg belangrijk voor het vrouwelijk geslacht in Oekraïne. Alle vrouwen, behalve de Baboeska’s (oma's), zien er verzorgd uit. Dat valt bijvoorbeeld ook op als je in de trollybus zit. De kaartjesverkopers zijn bijna altijd vrouwen en met een fel hesje lopen ze door de bus om kaartjes te verkopen en te controleren. En stuk voor stuk zijn ze opgemaakt alsof ze een uitje hebben. Mooie oogschaduw, felle lippenstift en gekapt haar.

Ook de vrouwen die bij het bedrijf van mijn man werkten, zagen er tiptop uit. Verzorgd, gemakuped en op hoge hakken kwamen ze ’s ochtends binnen. Vervolgens deden ze hun schoenen of laarzen uit en hun pantoffels aan en gingen achter het bureau zitten. Wel heb ik me regelmatig verbaasd over hoe kort de rokjes waren. Zou dat dan geen afleiding geven op het werk? Maar ja, die Oekraïense mannen zijn veel gewend, dus zullen niet vaak meer opkijken.

Waarom is die vrouwelijkheid voor de Oekraïense vrouw zo belangrijk? Ik denk omdat ze vooral mooi willen zijn voor een man. Dat is toch voor de meeste Oekraïense vrouwen wel het doel: trouwen en dan vooral met iemand die je goed kan verzorgen. Nu kunnen de meningen daar uiteraard over verschillen maar ik ben persoonlijk niet onder de indruk van het uiterlijk van Oekraïense mannen. Ze hebben vaak iets nors over zich, een grote neus, allemaal hetzelfde kapsel  en zijn volgens mij gewoon niet knap. En je verbaast je dan ook als je ziet wat voor stelletjes daar rondlopen; een bloedmooie vrouw met haar korte rokje en hoge hakken aan de hand van een norskijkende man in een leren, zwarte jas. Uiteraard zijn er uitzonderingen maar over het algemeen klopt dit beeld wel.

Het ouderwetse rollenpatroon zorgt volgens mij ook voor deze hang naar vrouwelijkheid. Dus de man betaalt altijd voor de vrouw. Going dutch (dus de rekening splitsen) is voor de Oekraïners onbespreekbaar.  De man houdt de jas van de vrouw voor haar klaar en de deur open. Hij neemt een bloemetje voor haar mee als ze uitgaan en hij komt haar uiteraard ophalen en weer thuis brengen.  Tijdens de verkeringtijd moet er dus vooral veel inspanning en geld ingebracht worden door de man. Hij moet de mooie vrouw veroveren.  Zodra de man en de vrouw getrouwd zijn,  moet de vrouw laten zien wat ze waard is. Dus zorgen voor haar man en thuis alles regelen. De man zal nooit helpen om de tafel af te ruimen of te koken. Nee, thuis wordt hij in de watten gelegd. Tijdens een paasbrunch die wij in ons huis hadden georganiseerd en waarbij we Oekraïense vrienden hadden uitgenodigd, hielp mijn man mee om alles op tafel klaar te zetten en ook af te ruimen. Achteraf kreeg ik van een vriendin te horen dat ze dat zo raar vond om te zien en dat een Oekraïense man dat nooit zou doen. Zeker niet als er gasten in huis zijn.

Going dutch is voor de Oekraïners onbespreekbaar

Wat afwijkt van het ouderwetse rollenpatroon zoals wij dat kennen, is dat de vrouw ook meestal buitenshuis werkt. Dit stamt uit de Sovjettijd waar iedereen zijn bijdrage moest leveren aan de gemeenschap door te werken. Dus ook de vrouwen. Je ziet dan ook opvallend veel vrouwen werken bij overheidsorganisaties, zoals in het openbaar vervoer, bij gemeentelijke instanties en op scholen. De voorzieningen zijn ook goed geregeld. Kinderopvang is er volop en je mag als werkende vrouw gebruik maken van 3 jaar zwangerschapsverlof.

Toen het in Oekraïne begon te sneeuwen ging ik op zoek naar een soort van snowboots op de markt. Ik dacht, ik moet vooral lekker warme voeten hebben als ik naar buiten ga. Dus na wat gezoek kwam ik er achter dat er eigenlijk maar een soort snowboot bestond. Een bruine, leren laars, gevoerd met nepbont. Lekker warm, stevig en ze zaten heerlijk. Dus ik was helemaal blij met mijn aankoop en trok ze meteen aan. Bij een vriendin aangekomen, trok ik ze bij de deur uit en ze gaf mij pantoffels. ‘ Wat heb je nou voor laarzen aan?’ zei ze verbaasd. ‘ Hoezo?’ vroeg ik ‘ Ze zijn toch lekker warm? Die heb ik net op de markt gekocht.’ Ze begon te lachen ‘ Dat zijn Baboeska-schoenen! Die worden alleen door oma’s gedragen!’ Nu begreep ik ook waarom die verkoopster me zo raar aan zat te kijken toen ik die snowboots paste en kocht. Maar goed, ik zag het toch niet zitten om op hoge hakken door de sneeuw te lopen. Dat laat ik maar over aan de Oekraïense vrouwen.